زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

ظن لفظی





ظن به مراد متکلم از راه اصول لفظی را ظن لفظی می‌گویند.


۱ - معنای ظن لفظی



ظن لفظی، ظنی است که از راه اصول لفظی به مراد متکلم برای اهل عرف ایجاد می‌گردد.

۱.۱ - تبیین معنای ظن لفظی


برای کشف مراد متکلم هنگام شک در آن، اسباب و راه‌هایی وجود دارد که اهل لسان و عرف به آنها تکیه می‌کنند. این راه‌ها یا علمی است و یا ظنی. یکی از راه‌های ظنی ای که دلیل خاص بر اعتبار آن اقامه شده، اصول لفظی است که عرف در محاورات خود برای کشف مراد متکلم، به آنها تمسک می‌نماید، مانند:اصالة الحقیقه و اصالة عدم القرینه، که به ظن حاصل از اجرای این اصول، ظن لفظی می‌گویند.

۲ - عدم صحت مطلق ظن



تکیه بر مطلق ظن برای کشف مراد متکلم، در عرف و شرع مورد قبول نیست، بلکه آن چه در عرف پذیرفته شده و شرع نیز آن را امضا کرده، رجوع به ظنون خاص بوده که ظن حاصل از اجرای اصول لفظی، از آن جمله است.
[۲] محمدی، علی، شرح رسائل، ج۱، ص۲۲۲-۲۲۳.


۳ - پانویس


 
۱. رشتی، حبیب الله بن محمد علی، بدایع الافکار، ص۸۹.    
۲. محمدی، علی، شرح رسائل، ج۱، ص۲۲۲-۲۲۳.


۴ - منبع


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «ظن لفظی».


رده‌های این صفحه : اصول فقه | ظن | مباحث حجت | مباحث ظن




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.